Verlies van een dierbare

Het verlies van een dierbare; heeft op iedereen een ontzettende impact. Het voelt ongrijpbaar en niet echt; alsof je in een roes leeft. Jouw wereld gaat stil, en de buitenwereld gaat door…

Maar wat gebeurd er nu daarna? Ik vroeg het me altijd af en zal één van mijn ervaringen delen waarop ik zeker wist dat de dood niet bestaat.

Ik groeide op met beide ouders en nog 3 zussen. Ik ben de jongste. Mijn moeder was zo ontzettend liefdevol, zorgzaam en warm….tenminste als ze wakker was. Ze sliep veel en leed onder zware depressies. Echter voor mij als kind gaf dat niet, ik genoot des te meer van de tijd dat ze wel wakker was en ik bij haar kon zijn. Samen aten we dan boterhammetjes die ze had gemaakt en we keken dan ‘Kleine huis op de prairie’ waarop elke keer op een bepaald punt in de serie….een grote glinsterende traan over haar wang rolde. Ik wist dat ze geen gemakkelijke jeugd had gehad en mijn vader had in hun huwelijk samen, haar ook het nodige verdriet bezorgd. Ze was heel emotioneel en ondanks dat ze er misschien niet altijd voor me was. Hield ik ontzettend veel van haar.

Op mijn vijfentwintigste kreeg ik een telefoontje dat ze was overleden. Ik heb geen afscheid kunnen nemen…het was zoals het was.

In de jaren die volgden dacht ik elke dag wel even aan m’n moeder. Vooral probeerde ik me nog te herinneren hoe haar stem klonk, en ik schaamde me ervoor dat ik me deze niet goed meer wist te herinneren.  Tot op een avond het volgende gebeurde; Het was al laat en de volgende dag zou ik weer vroeg op moeten om te gaan werken. Ik had nog wat brood in de vriezer liggen en die haalde ik eruit zodat het kon ontdooien voor de volgende morgen. Ik maakte aanstalten om naar bed te gaan. Eenmaal in bed met mijn ogen dicht….Hoorde ik ineens mijn naam. De stem van mijn moeder! Ze riep mijn naam, en vertelde me vervolgens de handelingen die ze mij had zien doen voordat ik ging slapen. Ik voelde hoe haar energie door de hal ging richting mijn slaapkamer; Ik opende mijn ogen en zag haar in de deuropening staan. Ik voelde hoe ik uit mijn lichaam trad en voor haar ging staan. Ik zag dat ze veel groter was en ze droeg een wit energetische jurk/kleed….Het enige wat ik uitsprak was …Wow, wat ben je mooi!

Vervolgens kwam mijn moeder verder de kamer in en ze stond naast me. Alle kleuren in haar gezicht leken wel licht te geven en haar ogen had ik nog nooit zo blauw gezien. Ik omhelsde haar; en zei ‘ik hou van je mam’ en gaf haar vervolgens een kus op haar wang. Ik kon toen ik haar omhelsde haar huid en haren voelen. Ze zei alleen niets terug…hoe dat kwam dat weet ik niet. Maar ik kon haar vasthouden en een knuffel geven..

Vervolgens voelde ik een kracht en werd ik  terug mijn lichaam in gebracht.  Ik zat rechtop in bed en mijn moeder was niet meer in de kamer.

Ik ben heel dankbaar voor deze ervaring, en ik mis haar nog steeds. Maar ze heeft me met zekerheid laten weten dat ze er nog is; dat ze mij ziet en bij me is.

Barbara